Choroba Parkinsona Objawy, diagnostyka, leczenie

Mamy nowoczesne metody leczenia choroby Parkinsona, a nowe terapie wdrażane są w tym samym czasie, co w innych krajach. Jak najbardziej, jest to trzecia grupa niewidocznych, a właściwie mniej sugestywnych objawów. Pacjenci mogą doświadczać zaburzeń lękowych i stanów depresyjnych, ale też problemów ze snem.

• Po zażyciu neuroleptyków lub w zatruciu czadem, najczęstszą przyczyną jest jednak choroba Parkinsona.
• Nie wykażą one choroby, gdyż to schorzenie można rozpoznać tylko klinicznie.
• Kiedy ich doświadczamy, organizm wyłącza napięcie mięśniowe.
• Kuracja objawowa pozwala pacjentowi – szczególnie w pierwszych latach choroby – zachować sprawność ruchową i samodzielność.
• Wcześnie dobrana i odpowiednio prowadzona przez fizjoterapeutę, pozwala na zachowanie ogólnej sprawności chorego, pomimo postępującego charakteru choroby.
• Rozpoznanie kliniczne stawia się więc na podstawie postępującego charakteru choroby, w przebiegu której dochodzi do wystąpienia charakterystycznych zaburzeń ruchowych.
• Stopniowo coraz rzadziej się ich używa z uwagi na ich działania niepożądane (suchość w ustach, wzrost ciśnienia śródocznego, halucynacje, pogarszanie pamięci).

Czy choroba Parkinsona jest dziedziczna?

Bardzo ważną częścią życia chorego jest stała rehabilitacja. Elementami pomocniczymi są fizykoterapia, masaż oraz psychoterapia. Psychoterapia jest niezwykle ważna, ponieważ osoby chore na Parkinsona często wykazują skłonność do depresji, co odbija się na zmniejszonej chęci do szostek rehabilitacji.

Objawy Parkinsona

W chorobie Parkinsona obniżenie nastroju ma często charakter przejściowy i związane jest ze spadkiem sprawności ruchowej (tzw. depresja stanu off). W takiej sytuacji optymalizacja terapii podstawowymi lekami, takimi jak lewodopa czy agoniści dopaminy, może wystarczyć do jej opanowania. Niekiedy włącza się leki, które jeszcze dodatkowo oszczędzają noradrenalinę (tzw. SSNRI – należy do nich wenlafaksyna). Leki zawsze należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego, który dostosowuje najlepsze leczenie dla danego pacjenta.

Dlaczego nie chudniesz na diecie? Cz.1. Najczęstsze przyczyny z perspektywy dietetyka

Oczywiście w międzyczasie obserwujemy tego pacjenta, uczulamy go na pewne rzeczy, które mogą się pojawić w przebiegu choroby, pytamy też o nie rodzinę, bo ona często jako pierwsza dostrzega zmiany. We wspomnianym organie chorego następuje zanik komórek nerwowych istoty czarnej, znajdującej się śródmózgowiu pnia mózgu. Częstość występowania choroby Parkinsona w całej populacji wynosi ok. 0,15% i wzrasta 10-krotnie u ludzi, którzy ukończyli 70. Mimo to znane są przypadki parksonizmu wśród osób przed 40.

Choroby zatok przynosowych

Brak efektów tego sposobu leczenia jest wskazaniem do zastosowania lewodopy. Ustalając diagnozę należy też rozróżnić PD od parkinsonizmu atypowego. Parkinsonizm atypowy lub parkinsonizm plus obejmuje choroby neurozwyrodnieniowe, mające w obrazie klinicznym między innymi cechy parkinsonizmu oraz towarzyszące objawy sugerujące choroby inne niż Parkinson. Najczęściej spotykane to PSP, postępujące porażenie nadjądrowe; otępienie z ciałkami Lewy’ego (DLB), MSA, czyli zanik wieloukładowy. Rzadziej występujące jednostki chorobowe, którym może towarzyszyć parkinsonizm, to zespół obcej ręki oraz zwyrodnienie korowo-podstawne. Najczęstszym zaburzeniem psychicznym u pacjentów z PD jest depresja, której częstość występowania szacuje się na ok. 45%4.

Agoniści dopaminy

Bez wątpienia w wielu przypadkach podkreśla się genetyczne podłoże choroby Parkinsona. Niektóre badania wskazują na dziedziczenie schorzenia po ojcu. W większości przypadków choroba dotyka właśnie mężczyzn.Naukowcy poznali 11 mutacji w obrębie 5 genów, które są odpowiedzialne na rozwój choroby Parkinsona. W przypadku niektórych z nich można wykonać test genetyczny potwierdzający daną mutację.

Wiele lat stosowania tej techniki pozwolił wyprowadzić wnioski, że pomaga przede wszystkim w łagodzeniu dyskinezy i umożliwia redukcję ilości leków. Mimo to chory biorący udział w takim leczeniu nie zachowa przez dłuższy czas zadowalającej sprawności ruchowej. Wciąż nie opracowano jedynej metody leczenia choroby Parkinsona.

Choroba Parkinsona – leczenie

W wielu przypadkach jest ona diagnozowana zbyt pochopnie, co dla pacjentów, mających przed sobą długoletnie leczenie ma ogromne znaczenie. Na pytanie co to jest choroba Parkinsona dobrze odpowiada uproszczona definicja schorzenia. Jest to postępująca choroba ośrodkowego układu nerwowego objawiająca się klinicznym spowolnieniem ruchowym, drżeniem spoczynkowym i sztywnością mięśni.

Głównym objawem choroby Parkinsona jest spowolnienie ruchowe (tzw. bradykinezja). Oznacza ono zwolnione wykonywanie wszystkich czynności dnia codziennego – wolniejsze ubieranie się, chodzenie, mówienie itd. Chory ma problemy z rozpoczęciem ruchu i z jego przyspieszeniem. Widoczne to jest w trakcie badania pacjenta – kiedy lekarz prosi go o otwieranie i zamykanie ręki – chory robi to wolno i nie umie tego ruchu przyspieszyć.